Obitz Kurt Alfred (1907–1945), lekarz weterynarii, działacz mazurski. Urodził się 16 I w Brzozowie (niem. Brosowen, od r. 1938 Hartenstein) w pow. węgorzewskim na Mazurach, był synem zamożnego gospodarza i właściciela 2 domów w Królewcu Fryderyka Krystiana i Ludwiki Karoliny z domu Bartk. Rodzice nie znali języka polskiego, ale – wg relacji policji niemieckiej z r. 1929 – przyznawali się do mazurskości. Obitz ukończył gimnazjum w Królewcu w r. 1925, następnie odbył studia w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Berlinie i w maju 1930 uzyskał dyplom doktora medycyny weterynaryjnej. Od 8 IV 1930 do 31 III 1931 pracował w rzeźni w Hamburgu, a od 1 IV 1931 jako asystent prof. Nollera w Instytucie Parazytologii w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Berlinie. Już w gimnazjum poczęło się w nim rozwijać poczucie przynależności do Mazurów. Z jego inicjatywy oraz braci Gustawa i Jana Sawitzkich założona została 20 II 1926 w Berlinie Centrala Związku Mazurów, która stopniowo objęła swym zasięgiem Mazurów zarówno w Prusach Wschodnich, jak i na emigracji. Od 1 V 1928 do r. 1931 nasz patron redagował miesięcznik „Cech” w języku niemieckim, pisany początkowo na maszynie, a od listopada 1930 drukowany. Ostatni numer ukazał się w lutym 1933. Pismo miało motto w języku polskim: «Gwara nasa, trzymaicie sie», później «Wiara nasa trzymaicie się». Po wyjeździe Obitza do Polski redaktorem został Jan Sawitzki. Druk „Cechu” finansował Związek Polaków w Niemczech. Związek Mazurów stał na stanowisku lojalności wobec państwa niemieckiego, ale ostro przeciwstawiał się dążeniom germanizacyjnym i dyskryminacji Mazurów. Sojuszników widział w niemieckiej socjaldemokracji.

Dnia 16 V 1931, na skutek nagonki ze strony niemieckich nacjonalistów, Obitz decyzją ministerstwa rolnictwa został usunięty z Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Berlinie. Zaskarżył tę decyzję do sądu; po niekorzystnym wyroku założył apelację, ale również bez rezultatu. Bronił go radca prawny Związku Polaków w Niemczech dr Bruno Opęchowski. Na zaproszenie rządu polskiego Obitz objął stanowisko starszego asystenta katedry zoologii i parazytologii na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował do września 1935. Następnie przeniósł się do Puław, zostając kierownikiem Działu Zwalczania Chorób Pasożytniczych na Wydziale Weterynaryjnym Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego. Obitz położył duże zasługi w dziedzinie polskiej parazytologii stosowanej, gdyż dotychczas interesowano się raczej jej stroną teoretyczną. Opublikował indywidualnie i wspólnie z innymi autorami 18 artykułów naukowych w fachowych czasopismach weterynaryjnych. W r. 1938 został delegowany do Instytutu Pasteura w Algierze i do Zakładu Parazytologii Wydziału Medycznego Uniwersytetu w Paryżu; brał udział w XIII Międzynarodowym Kongresie Weterynaryjnym w Zurychu, jeździł do Budapesztu. Dnia 4 III 1939 został powołany w skład Naukowej Rady Weterynaryjnej przy Ministerstwie Rolnictwa.

Obitz przebywając w Polsce interesował się nadal sprawami mazurskimi. W r. 1933 z inspiracji Oddziału II Sztabu Głównego powołano Mazurski Komitet Opieki Kulturalnej nad Rodakami. Prezesem został Obitz. Mazurski Komitet opracował wiele memoriałów mających na celu zmianę polityki polskich władz państwowych wobec Mazurów w pow. działdowskim. Obitz był współzałożycielem w r. 1935 Związku Mazurów w Działdowie i został przewodniczącym jego Komisji Rewizyjnej. W r. 1937 z ramienia tego Związku miał 8 godzin wykładów z historii Mazur; wykłady te zebrał pt. Dzieje ludu mazurskiego (Działdowo 1937 mszp.). Do r. 1935 Obitz utrzymywał kontakty z berlińskim Związkiem Mazurów. W r. 1934 jako jego przedstawiciel wziął udział w Zjeździe Ewangelickiej Młodzieży Słowiańskiej w Turczańskim Świętym Marcinie. O w r. 1939 rozpoczął starania o nadanie mu polskiego obywatelstwa. W czasie okupacji niemieckiej został aresztowany 8 II 1940 przez gestapo w Michałówce pod Puławami. Osadzonemu w więzieniu na zamku lubelskim dwukrotnie proponowano przyjęcie niemieckiej listy narodowościowej (jako urodzonemu w Prusach Wschodnich). Gdy Obitz zdecydowanie odrzucił tę propozycję, został zasądzony za «nastawienie wrogie niemieckości» na obóz koncentracyjny i 21 VI t. r. zesłany do Dachau, gdzie otrzymał numer 13377. Opiekował się tam królikarnią i psiarnią obozową. Pomagał innym więźniom, wykradając dla nich żywność przeznaczoną dla zwierząt. Po wyzwoleniu 29 IV 1945 przez armię amerykańską przebywał pewien czas w szpitalu amerykańskim, a następnie wyjechał na kurację do Szwecji. Tam zmarł 26 VIII 1945 na gruźlicę płuc.

W małżeństwie zawartym w r. 1933 z Heleną Szylską miał jedną córkę.

   Córka naszego patrona- Ewa

Nazwisko Obitza widnieje na tablicy pamiątkowej umieszczonej na zamku w Olsztynie, poświęconej bojownikom Mazur i Warmii.

Kurt Obitz, prawdziwy Mazur

https://ro.com.pl/kurt-obitz-prawdziwy-mazur/0187639

 Medal im. Kurta Obitza

http://www.wmilwet.pl/medal-im-kurta-obitza/kapitula-medalu-im-k-obitza/

Odkryj z nami Węgielsztyn i Kurta Obitza

http://ro.com.pl/odkryj-z-nami-wegielsztyn-i-kurta-obitza/01326714#