Biblioteka szkolna wzbogaciła się o piękne książki zakupione dzięki wsparciu Sołectwa Dabrówka Mała. Szczególne podziękowanie kierujemy do sołtysa Pana Włodzimierza Urbanka, który osobiście odwiedził bibliotekę szkolną i przekazał informację o wsparciu. Otrzymaliśmy, aż 900 zł, za które zostały zakupione lektury szkolne i literatura piękną dla dzieci.

W naszej szkole nagodzeni zostali uczniowie:

I miejsce Maja Żołnowska klasa II,

III miejsce Radosław Borys klasa IV,

II miejsce Marlena Borys klasa VII,

III miejsce Daria Kochan klasa VII.

Serdecznie gratulujemy !

wyniki konkursu plastycznego

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Węgorzewie gratuluje zwycięzcom konkursu oraz serdecznie zaprasza nagrodzonych uczniów po odbiór nagród.

Z naszej szkoły WYRÓŻNIENIE otrzymał Dominik Żołnowski z klasy VI. Test rozwiązał na 18 punktów na 20 możliwych punktów.

Nagrody rzeczowe będzie można odebrać 30.11.2020 r. w siedzibie Powiatowej Stacji Sanitarno– Epidemiologicznej w Węgorzewie pok. nr 3, w godz.7:30-15:00.

Z uwagi na epidemię, wręczenie nagród odbędzie się przy zachowaniu zasad reżimu sanitarnego.

Serdecznie Gratulujemy Dominikowi !

Patron naszej Szkoły Podstawowej w Węgielsztynie, Kurt Obitz,  urodził się 16 stycznia 1907 r. w Brzozowie, powiat węgorzewski. Jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne.

Dom, w którym urodził się K. Obitz

Będąc młodzieńcem, Kurt uczył się w Gimnazjum w Kaliningradzie (dawnym Królewcu),   naukę kontynuował w Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Berlinie.  Był bardzo  zdolny i pracowity, ale zaczął też dość szybko narażać się władzom niemieckim. Stał się aktywnym działaczem politycznym na rzecz Mazurów. Wraz z przyjaciółmi utworzył w Berlinie Związek Mazurów i Centralną Radę Mazurów. A potem zaczął wydawać pismo  „Cech”, którego publikacje nie podobały się Niemcom. Pisał: 

 „Jesteśmy Mazurami– i nasz los jest mazurski, nie niemiecki. Choć żyjemy z Niemcami w pokoju i sprawiedliwości w jednym państwie, jesteśmy odrębnym narodem, jesteśmy Mazurami”.

Pismo „Cech”

Za działalność na rzecz Mazurów pozbawiono Obitza  pomocy materialnej, stypendium, darmowych obiadów,  jednak ambitny młodzieniec skończył studia. Przez jakiś czas pracował w Hamburgu w Niemczech, a potem wrócił do Berlina. Został asystentem w Wyższej Szkole Weterynaryjnej. Ale życie Obitza, ze względu na jego działalność polityczną, nie było łatwe. Szczególnie po tym, gdy w piśmie „Cech” ukazał się ten słynny wiersz Obitza, skierowany do młodzieży mazurskiej:

Mazurska Młodzieży na szańce!
Idź naprzód ludowa młodzieży!
Już świt się rumieni na wschodzie,
Dzień naszej wolności się zbliżył.

Pamiętni na polskość praojców,
Z oczu piasek wam wytrzeć się godzi,
Czerwone sztandary łopocą,
Dla Ludu Ojczyzna się rodzi.

Po publikacji powyższego wiersza  Kurt Obitz został usunięty z uczelni. Odwołał się do sądu, ale ten nie przywrócił go do pracy naukowej. Wtedy to powstał  wiersz, którego słowa widnieją na ścianie Naszej szkoły.  

Mazuri ojcyzno moja, płakający kwiatusku
Dusi cie śmiertelna trwoga, dusi cie bez przestanku
Mazuri, ten biedny Narod, na zagłade skazany;
Prec od lasow, prec i od wód, opuscaj twoje strony.
A choć ci sie serce kraje, wypieraj się mowy twej;
I w kościele, mój Ty Panie, nie wstydzo sie hańby tej.
Kazdy obłok, kazde zorze, światkiem so nasej menki;
Kazdy pacierz, o mój Boze, usłys nasych menk jęki.
Darmo błagajonce słowa, posłuchu nie znajdziemy
Od Olecka do Działdowa do walki wstać musiemy.

W  roku 1931. Obitz wyjechał do Polski.  Próbował osiedlić się w Działdowie  i pracować jako   lekarz weterynarii. Słabo jednak znał język polski i nie przyjęto go. Pojechał więc do Warszawy.  Tam też założył rodzinę i rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Warszawskim. Pasjonował się parazytologią, czyli nauką zajmującą się pasożytami w przyrodzie.  Gdy w Puławach, około 100 km od stolicy, utworzono nowy ośrodek badawczy, został jego kierownikiem. Nie zaprzestał jednak swojej działalności politycznej na rzecz Mazurów. Opracował cykl wykładów „Dzieje ludu mazurskiego”, który następnie został wydany w formie książkowej.

Okładka książki „Dzieje ludu mazurskiego”

Kurt Obitz dużo podróżował i stał się na Mazurach bardzo popularny. Sądzono nawet, że gdy Polska odzyska Prusy Wschodnie, to Obitz zostanie Wojewodą  mazurskim. Starał się też o polskie obywatelstwo. Starania te przerwał wybuch II wojny światowej. Obitz, jako wróg Rzeszy Niemieckiej, został aresztowany i wysłany do obozu w Dachau na południu Niemiec.  Tam, jako weterynarz, opiekował się obozową królikarnią i psiarnią. Pomagał też innym więźniom. Uchronił wielu współwięźniów od śmierci głodowej lub ciężkich chorób. Przetrwał obóz, ale ciężko zachorował na gruźlicę. Miał córeczkę, która urodziła się już po jego aresztowaniu. Jednak widział ją tylko na zdjęciu, które przysłała mu żona do obozu w Dachau. Po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów trafił do szpitala.  

Pielęgniarka, wypełniając dokumentację medyczną, zapytała go: Kim jesteś? Odpowiedział: Jestem Polakiem. Siostrze wydawało się to dziwne, bo pięknie i czysto mówił po niemiecku. Ale dzięki tym słowom zapamiętała Kurta Obitza do końca swoich dni. Zmarł przeżywszy raptem 38 lat. Został pochowany na cmentarzu w Lautrach, ale jego grób po 25 latach zrównano z ziemią. 

Wspominajmy naszego Patrona z szacunkiem. Niech będzie dla nasz wzorem patrioty i wspaniałego człowieka.

Opracowała M. Chludzińska

Regulamin konkursu, karta informacyjna i zgoda rodzica niezbędne do udziału w konkursie plastycznym w linkach poniżej:

Regulamin konkursu

Karta informacyjna

Zgoda rodzica

Komenda Powiatowa Policji w Węgorzewie przedstawia, ramach realizacji Programu ograniczenia przestępczości i społecznych zachowań Razem Bezpieczniej im. Władysława Stasiaka, spot profilaktyczny o tematyce związanej z zapobieganiem hejtowi wśród dzieci i młodzieży skierowany do rodziców.

Poniżej znajdują się linki do spotu:

                                            LINK DO SPOTU

                                                                                                                                         asp. Agnieszka Filipska

dyplomszkoladohymnu2020.pdf

11 listopad to szczególny dzień dla każdego Polaka. W tym dniu 102 lata temu Polacy odzyskali niepodległość po długim okresie zniewolenia narodowego, dlatego nie zapominajmy o wydarzeniach i postaciach historycznych, które swoją niezłomną postawą i patriotyzmem przyczyniły się do tego wielkiego sukcesu.

 Pod koniec XVIII wieku trzej potężni sąsiedzi Polski: Rosja, Prusy i Austria dokonali jej rozbioru. W 1795 roku Polska przestała istnieć jako państwo. Przez 123 lata Polacy znajdowali się pod panowaniem obcych władców, którzy chcieli zniszczyć polską tradycję i polską mowę. W tym celu prowadzili akcje germanizacji i rusyfikacji. Przez cały okres zaborów Polacy nie ustawali w wysiłkach o odzyskanie niepodległości i obronę tożsamości narodowej. Był to zarówno czyn zbrojny, jak i codzienne, uporczywe przeciwstawianie się zarządzeniom zaborców.

W rok 1794. Tadeusz Kościuszko na krakowskim rynku przysięgał narodowi polskiemu, że władzy, której mu powierzono jako Naczelnikowi powstania, użyje tylko dla „obrony całości granic i odzyskania samo władności polskiego Narodu”. Powstanie kościuszkowskie było pierwszą na tak dużą skalę próbą ratowania niepodległości. Pod swoim dowództwem Naczelnik Kościuszko zebrał cztery tysiące żołnierzy. Dwa tysiące chłopów z podkrakowskich wsi, uzbrojonych w kosy postawione na sztorc, sformowano oddziały kosynierów. Na ziemiach zaboru rosyjskiego, a wkrótce i pruskiego, rozpoczęły się działania wspierające powstanie. Jednak Rosjanie wojska Kościuszki i trzeci raz dokonali rozbioru polski wspólnie z Prusami. To zdarzenie powstrzymało na krótko walki Polaków na ziemiach polskich. Ale na emigracji polscy patrioci już organizowali oddziały, które miały u boku obcych armii walczyć z zaborcami „za wolność waszą i naszą”. Największą sławę zdobyły Legiony Polskie, utworzone przez generała Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech w roku 1797. Nadzieje na niepodległość wywalczoną u boku Napoleona Bonaparte podtrzymywała „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, znana jako „Mazurek Dąbrowskiego” oraz wiele innych patriotycznych utworów.             

Od początku lat dwudziestych XIX wieku na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, w tak zwanym Królestwie Polskim, zaczęły działać organizacje spiskowe. Ich celem była obrona swobód konstytucyjnych, a nade wszystko zorganizowane powstania narodowowyzwoleńczego. Jedna z takich organizacji – Stowarzyszenie Podchorążych dowodzone przez podporucznika Piotra Wysockiego – doprowadziła do wybuchu powstania w Warszawie w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku. Dzięki waleczności żołnierzy czwartego pułku piechoty liniowej oraz mieszkańców Starego Miasta Warszawa została oswobodzona. Wkrótce, w lutym 1831 roku wybuchła wielomiesięczna wojna polsko-rosyjska. Niestety, siła armii rosyjskiej była nieporównywalnie większa. Mimo bohaterskiej walki polskich żołnierzy powstanie zostało krwawo stłumione.Rok 1831 to czas wielkiej fali uchodźstwa patriotów polskich – tych, co nie mogli pogodzić się z utratą niepodległości oraz tych, którzy jako powstańcy zagrożeni byli aresztowaniami. Właśnie na emigracji, głównie w Paryżu, stolicy Francji, odżyły idee niepodległościowe. Poprzez emisariuszy zostały one przeniesione do zaboru rosyjskiego. I znowu Polacy podjęli walki zbrojne o odrodzenie swojego państwa. W 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe. Było najdłuższym i najbardziej krwawym powstaniem narodowowyzwoleńczym. Kilkadziesiąt tysięcy słabo uzbrojonych ochotników polskich stawiało czoło trzystu czterdziestu tysiącom żołnierzy rosyjskich, w nierównej walce toczonej metodą partyzancką. Mimo pomocy ochotników z innych zaborów oraz z wielu krajów europejskich, m.in. z: Francji, Włoch, Rosji, Niemiec, Węgier, a także Czech, również to powstanie zostało przez wojska carskie stłumione, a Polaków czekały wielkie represje : zsyłki na Syberię, konfiskaty majątków, wysokie kontrybucje, zrusyfikowanie i zgermanizowanie urzędów oraz szkolnictwa, skłoniły Polaków do zmiany metod walki z zaborcami. Tam, gdzie polityka germanizacji i rusyfikacji szczególnie mocno niszczyły polskość, Polacy wielokrotnie dawali dowody przywiązania do ojczystej ziemi i ojczystej mowy. Nadszedł wreszcie rok 1914. Zabójstwo austriackiego następcy tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie rozpoczęło konflikt zbrojny, który w ciągu kilkunastu dni przerodził się w pierwszą wojnę Światową. Po raz pierwszy od dziesiątków lat polscy zaborcy stanęli przeciwko sobie – Niemcy i Austria przeciwko Rosji. Niestety, po różnych stronach frontu znaleźli się też Polacy, przymusowo wcielani do zaborczych armii.

Polacy, nauczeni doświadczeniem, że obce armie nie przyniosą wolności ich ojczyźnie, sami formowali oddziały zbrojne. Wielką chwałą okryły się Legiony Polskie sformowane przez Józefa Piłsudskiego. Legiony – „szara piechota” – przez trzy wojenne lata, od sierpnia 1914 roku do lipca roku 1917, walczyły przeciwko wojskom rosyjskim. Niezwykły szlak bojowy przeszli żołnierze „Błękitnej Armii” dowodzonej przez generała Józefa Hallera. Ich droga do Niepodległej wiodła aż z Francji. W marcu 1918 roku rząd bolszewickiej Rosji zawarł pokój z Niemcami i ich sojusznikami oraz unieważnił dawno nieaktualne akty rozbiorowe ziem polskich zawarte przez carycę Katarzynę II. Od września 1918 roku rozpoczął się odwrót wojsk niemieckich z terytorium Francji. Rozpadał się blok państw centralnych, który rozpętał I wojnę. Każde z państw podpisywało zawieszenie broni i wycofywało się z wojny. Katastrofalna sytuacja militarna zmusiła także Niemców do zawarcia rozejmu ze zwycięskimi państwami.

W obliczu klęski zaborców Polacy sami rozpoczęli administrowanie ziemiami polskimi, do których zaborcy nie mogli już rościć żadnych praw. Tworzyli władze tymczasowe, a także oddziały wojska polskiego. Rozbrajali wojska niemieckie i austriackie, uniemożliwiali wywożenie majątku narodowego przez cofające się wojska okupantów. 10 listopada 1918 roku przyjechał do Warszawy opromieniony sławą bohaterskich walk Komendant Legionów Polskich Józef Piłsudski. Jemu to, jako człowiekowi o ogromnym autorytecie, zasłużonemu w walkach o niepodległość Ojczyzny, powierzono najpierw zwierzchnictwo nad wojskiem, a wkrótce, jako Tymczasowemu Naczelnikowi, najwyższą władzę w odradzającym się państwie. Był 11 listopada 1918 roku. Nadszedł długo wyczekiwany przez Polaków świt niepodległości. Polska była wolna i niepodległa, ale nie cała. W jej granicach brakowało wielu ziem, m.in.: Śląska, Warmii i Kresów Wschodnich. O ziemie te Polacy musieli jeszcze walczyć zbrojnie oraz na drodze dyplomatycznej. Proces tworzenia państwowości polskiej i kształtowania granic został zakończony dopiero w 1922 roku. Na mapach Europy na nowo pojawiła się Polska.

Opracował nauczyciel Historii

W dniu 10 listopada o godz. 11:11 zapraszamy wszystkich do wspólnego odśpiewania Hymnu Narodowego.

W przeddzień Święta Niepodległości grupa Przedszkolna utrwalała symbole narodowe-dzieci kolorowały godło, wykonali flagi Polski oraz o godzinie 11:11 odśpiewali 2 zwrotki Hymnu państwowego.

Zachęcamy do udziału w konkursie. Wszystkie informacje znajdąją sie w linkach poniżej. 

Do wygrania atrakcyjne nagrody.

Zaproszenie_do_udzialu_w_II_Konkursie_Rybolow_-_ptak_naszych_jezior.pdf

Regulamin_II_konkursu_Rybolow_-_ptak_naszych_jezior.pdf

formularz_zgloszeniowy.pdf

 oswiadczenie_opiekunow.pdf

W dniu 22.10.2020 r. odbyło się w naszej szkole pasowanie pierwszoklasistów.

Państwowa Straż Pożarna zaprasza wszystkich do wzięcia udziału w konkursach, które są integralną częścią kalendarza plakatowego na 2021 rok.

W tym roku przygotowała dla Was cztery ciekawe konkursy, dla każdej grupy wiekowej.

Zapraszamy do zapoznania się z konkursami  linku poniżej.

https://www.gov.pl/web/kgpsp/ogloszenie-konkursow-kalendarzowych-2021-i-regulaminy

Dziś klasa II pod okiem pedagoga szkolnego Marianny Putkowskiej doskonaliła umiejętność zachowania się przy stole i organizowania wspólnego posiłku. Uczniowie nakryli stół i przygotowali dwudaniowy posiłek z ciastoliny. W doskonaleniu umiejętności praktycznych pomogły uczniom jednorazowe talerzyki, sztućce i zestaw kreatywnego kucharza przy pomocy, którego wyczarowane zostały zestawy obiadowe.

Zajęcia plastyczne w klasie I i II.

27.10.2020 r. Nauczyciel bibliotekarz Marianna Putkowska we współpracy z wychowawcą klasy I Anną Pietrygą zorganizowały "Przerwę na czytanie" dla oddziału przedszkolnego, klasy I i II  oraz wszystkich, którzy pracowali tego dnia w szkole.

OD 28 X 2020 OBOWIĄZUJE NOWY ROZKŁAD DOWOZU DZIECI DO SZKÓŁ.